Het herplaatsingsverhaal van Balou begint in het voorjaar van 2007. Voor de rasvereniging speur ik internet af op zoek naar interessante zaken. Zo vind ik op Marktplaats een advertentie waarin een jonge Appenzeller reu wordt aangeboden voor herplaatsing. Meestal vraag ik dan informatie op, om te achterhalen of ik de hond in kwestie op de website van de rasvereniging kan laten plaatsen. In dit geval had ik niet direct actie ondernomen en toen ik enkele dagen later opnieuw keek was de advertentie al verwijderd. Eind goed, al goed…toch?
Helaas was dat niet het geval: eind april stond op Marktplaats een nieuwe advertentie en het ging om diezelfde jonge Appenzeller reu. Ik heb gereageerd en meer informatie opgevraagd. Vaak levert dit niks op, maar in dit geval was de adverteerder ontzettend blij met mijn reactie. Balou bleek een stamboom-reu te zijn en kwam dus in aanmerking voor plaatsing op Sennenweb. Daarnaast heb ik hem op 2 Sennenhondenfora laten plaatsen:
16 mei 2007:
De 18 maanden oude Balou, een raszuivere Appenzeller reu, is op zoek naar een nieuw baasje. Balou is nog jong, maar heeft toch al een eerdere herplaatsing achter de rug. Bij de fokker en zijn eerste eigenaren heeft hij waarschijnlijk niet veel geleerd met als resultaat dat hij nogal angstig lijkt te zijn, zeker in nieuwe situaties en bij vreemde mensen. Bij de huidige eigenares, die heeft geprobeerd hem liefdevol op te vangen, blijkt Balou helaas toch niet zo goed op zijn plaats te zijn.
Balou zal zeker de eerste tijd extra begeleiding nodig zijn om goed te wennen bij zijn nieuwe baasje en om te wennen aan allerlei andere nieuwe situaties en mensen. Dit moet dan ook langzaam worden opgebouwd. Ook moet Balou leren dat niet hij maar zijn baasje de leider is. Een cursus bij een hondenschool waar men positieve ervaring heeft met Appenzellers zou daarom goed voor Balou zijn. Ook zou het voor hem fijn zijn als hij bij iemand terechtkomt die het ras kent en er ervaring mee heeft. Balou heeft echt behoefte aan een duidelijke leider, zodat hij zelf geen verantwoordelijkheden op zich hoeft te nemen en dus alleen maar een leuke jonge Appenzeller hoeft te zijn.
Bij de eerste eigenaar waren er kinderen in het gezin en ook andere huisdieren. Voor Balou zouden kinderen en andere huisdieren dus in principe geen probleem hoeven zijn. Wel is het natuurlijk verstandig dat de nieuwe eigenaar aan eventuele kinderen uitlegt hoe zij het beste met Balou om kunnen gaan.
Balou is geboren op 14-11-2005, bij een fokker die niet fokt volgens de regels van onze rasvereniging. Omdat wij ons echter het lot van Balou aantrekken en wij hem een ervaren Appenzeller-baas gunnen, willen wij toch proberen te helpen bij het vinden van een nieuwe baas. Vandaar dat ik deze herplaatsing in overleg met de huidige eigenares op het forum heb geplaatst. Voor tips en handvaten in de begeleiding van Balou mag de nieuwe baas natuurlijk altijd contact opnemen met Arjan of met mij.
Wie interesse heeft in Balou en denkt hem een goed thuis te kunnen bieden, kan contact met mij opnemen via een PB-tje.
En dan maar afwachten of er iemand reageert… Helaas gebeurde dat niet, dus er volgde een tweede oproep:
29 mei 2007:
De situatie bij de huidige baas van Balou wordt inmiddels echt moeilijk en hoogstwaarschijnlijk moet Balou daar op zeer korte termijn weg. Omdat er nog geen geschikte baas voor hem is gevonden zou dit betekenen dat hij naar het asiel moet en daar zal hij absoluut niet op zijn plek zijn. Een ander alternatief zou een tijdelijke opvang zijn, maar dan wel bij mensen die ervaring hebben met het ras en die bereid zijn energie in Balou te steken. Als jullie een geschikt adres weten, tijdelijk of permanent, dan hoor ik dat graag zo snel mogelijk, zodat we kunnen proberen Balou uit het asiel te houden.
Opnieuw afwachten maar weer. En ondertussen begon er iets te kriebelen… Op 11 mei had ik Ratu laten inslapen, dus ik had op dat moment maar 1 hond en dus best wel de ruimte en de spullen om een 2e hond in huis te nemen. Tijdelijk of permanent. Zou het…..????? Nee, Bandit was al een probleemhond en aan 1 probleemhond had ik eigenlijk wel genoeg. Bovendien: zou het wel slim zijn om al zo snel na het overlijden van Ratu weer een 2e hond erbij te nemen? En dan ook nog een probleemgeval? Nee, het verstand sprak: geen optie! Toch moest het verstand uiteindelijk het onderspit delven……
Helaas was dat niet het geval: eind april stond op Marktplaats een nieuwe advertentie en het ging om diezelfde jonge Appenzeller reu. Ik heb gereageerd en meer informatie opgevraagd. Vaak levert dit niks op, maar in dit geval was de adverteerder ontzettend blij met mijn reactie. Balou bleek een stamboom-reu te zijn en kwam dus in aanmerking voor plaatsing op Sennenweb. Daarnaast heb ik hem op 2 Sennenhondenfora laten plaatsen:
16 mei 2007:
De 18 maanden oude Balou, een raszuivere Appenzeller reu, is op zoek naar een nieuw baasje. Balou is nog jong, maar heeft toch al een eerdere herplaatsing achter de rug. Bij de fokker en zijn eerste eigenaren heeft hij waarschijnlijk niet veel geleerd met als resultaat dat hij nogal angstig lijkt te zijn, zeker in nieuwe situaties en bij vreemde mensen. Bij de huidige eigenares, die heeft geprobeerd hem liefdevol op te vangen, blijkt Balou helaas toch niet zo goed op zijn plaats te zijn.
Balou zal zeker de eerste tijd extra begeleiding nodig zijn om goed te wennen bij zijn nieuwe baasje en om te wennen aan allerlei andere nieuwe situaties en mensen. Dit moet dan ook langzaam worden opgebouwd. Ook moet Balou leren dat niet hij maar zijn baasje de leider is. Een cursus bij een hondenschool waar men positieve ervaring heeft met Appenzellers zou daarom goed voor Balou zijn. Ook zou het voor hem fijn zijn als hij bij iemand terechtkomt die het ras kent en er ervaring mee heeft. Balou heeft echt behoefte aan een duidelijke leider, zodat hij zelf geen verantwoordelijkheden op zich hoeft te nemen en dus alleen maar een leuke jonge Appenzeller hoeft te zijn.
Bij de eerste eigenaar waren er kinderen in het gezin en ook andere huisdieren. Voor Balou zouden kinderen en andere huisdieren dus in principe geen probleem hoeven zijn. Wel is het natuurlijk verstandig dat de nieuwe eigenaar aan eventuele kinderen uitlegt hoe zij het beste met Balou om kunnen gaan.
Balou is geboren op 14-11-2005, bij een fokker die niet fokt volgens de regels van onze rasvereniging. Omdat wij ons echter het lot van Balou aantrekken en wij hem een ervaren Appenzeller-baas gunnen, willen wij toch proberen te helpen bij het vinden van een nieuwe baas. Vandaar dat ik deze herplaatsing in overleg met de huidige eigenares op het forum heb geplaatst. Voor tips en handvaten in de begeleiding van Balou mag de nieuwe baas natuurlijk altijd contact opnemen met Arjan of met mij.
Wie interesse heeft in Balou en denkt hem een goed thuis te kunnen bieden, kan contact met mij opnemen via een PB-tje.
En dan maar afwachten of er iemand reageert… Helaas gebeurde dat niet, dus er volgde een tweede oproep:
29 mei 2007:
De situatie bij de huidige baas van Balou wordt inmiddels echt moeilijk en hoogstwaarschijnlijk moet Balou daar op zeer korte termijn weg. Omdat er nog geen geschikte baas voor hem is gevonden zou dit betekenen dat hij naar het asiel moet en daar zal hij absoluut niet op zijn plek zijn. Een ander alternatief zou een tijdelijke opvang zijn, maar dan wel bij mensen die ervaring hebben met het ras en die bereid zijn energie in Balou te steken. Als jullie een geschikt adres weten, tijdelijk of permanent, dan hoor ik dat graag zo snel mogelijk, zodat we kunnen proberen Balou uit het asiel te houden.
Opnieuw afwachten maar weer. En ondertussen begon er iets te kriebelen… Op 11 mei had ik Ratu laten inslapen, dus ik had op dat moment maar 1 hond en dus best wel de ruimte en de spullen om een 2e hond in huis te nemen. Tijdelijk of permanent. Zou het…..????? Nee, Bandit was al een probleemhond en aan 1 probleemhond had ik eigenlijk wel genoeg. Bovendien: zou het wel slim zijn om al zo snel na het overlijden van Ratu weer een 2e hond erbij te nemen? En dan ook nog een probleemgeval? Nee, het verstand sprak: geen optie! Toch moest het verstand uiteindelijk het onderspit delven……
11 juni 2007:
Omdat het huidige baasje van Balou geen andere uitweg meer zag zou Balou vanmiddag naar het asiel gaan. Ze hadden al een paar asiels gebeld, maar die wilden geen Appenzeller opnemen en zeker niet als hij ook nog eens angstig was. Uiteindelijk had het baasje een asiel gevonden en was er een afspraak gemaakt om hem weg te brengen.
Met de geschiedenis van Balou in gedachten leek het asiel mij de allerlaatste plek waar Balou terecht moest komen en dus heb ik besloten om Balou in ieder geval voorlopig zelf in huis te nemen. Hoe lang dat 'voorlopig' gaat duren weet ik nog niet, maar Balou heeft allereerst nu behoefte aan een stabiele omgeving zodat hij tot rust kan komen.
Aan het begin van de middag heb ik besloten Balou op te halen en ik ben daarna direct in de auto gestapt. Na een rit van 2 uur was ik er, ik heb vanalles met het huidige baasje doorgesproken, stamboom meegekregen en weer in de auto gestapt voor nog eens een autorit van 2 uur. Balou is nu hier thuis, hij heeft gegeten en gedronken, heeft even in de tuin gesnuffeld en we hebben al even een kleine wandeling gemaakt.
Balou heeft nog nauwelijks iets geleerd, dus er is nog veel werk aan de winkel. Maar wat voor mij het belangrijkste was: de lijdensweg van het asiel is hem bespaard gebleven!
12 juni 2007:
Ik ben er niet volledig van overtuigd dat ik de (juiste) gelegenheid heb om Balou op te vangen, aangezien er hier nog een reu van 4 jaar rondloopt met een behoorlijk grote bek. Maar het asiel zou een drama worden en dan is het heel simpel: dan is Balou hier altijd beter af, ook al zal het niet allemaal zonder problemen gaan verlopen.
De eerste nacht is heel erg rustig verlopen. Beide mannen hebben in een bench in de woonkamer geslapen. Ben er om 5 uur even uit geweest, Balou heeft toen even geplast in de tuin. En daarna weer lekker verder geslapen. Hoewel Balou niet gewend was in een bench te slapen heeft hij zich prima aangepast. Met wat lekkere brokjes kruipt hij zonder problemen de bench in.
De eerste dagen zal ik beide mannen nog niet samen los in de woonkamer laten, ze moeten eerst maar even wennen aan elkaars aanwezigheid. Als ze bij elkaars bench langslopen doen ze even lelijk tegen elkaar, maar dat is allemaal bravour. Verder durft Balou al lekker in de woonkamer rond te snuffelen en komt hij zelfs al bij mij zitten. Maar er moet nog hard gewerkt worden, want voor zover ik nu heb kunnen zien kent Balou nog geen enkel commando...... zelfs zitten op commando is er niet bij, ook niet voor een brokje.
Verder vertoont Balou wat neurotische trekjes: zijn favoriete tijdverdrijf is het achterna zitten van zijn eigen staart... Ik zag net dat hij al een paar bijtplekken op z'n staart heeft, dus dit moet ik hem z.s.m. afleren. Een balletje zal daarin wonderen doen, denk ik.
Maar eerst mag Balou lekker tot rust komen en wennen aan de nieuwe situatie!
Omdat het huidige baasje van Balou geen andere uitweg meer zag zou Balou vanmiddag naar het asiel gaan. Ze hadden al een paar asiels gebeld, maar die wilden geen Appenzeller opnemen en zeker niet als hij ook nog eens angstig was. Uiteindelijk had het baasje een asiel gevonden en was er een afspraak gemaakt om hem weg te brengen.
Met de geschiedenis van Balou in gedachten leek het asiel mij de allerlaatste plek waar Balou terecht moest komen en dus heb ik besloten om Balou in ieder geval voorlopig zelf in huis te nemen. Hoe lang dat 'voorlopig' gaat duren weet ik nog niet, maar Balou heeft allereerst nu behoefte aan een stabiele omgeving zodat hij tot rust kan komen.
Aan het begin van de middag heb ik besloten Balou op te halen en ik ben daarna direct in de auto gestapt. Na een rit van 2 uur was ik er, ik heb vanalles met het huidige baasje doorgesproken, stamboom meegekregen en weer in de auto gestapt voor nog eens een autorit van 2 uur. Balou is nu hier thuis, hij heeft gegeten en gedronken, heeft even in de tuin gesnuffeld en we hebben al even een kleine wandeling gemaakt.
Balou heeft nog nauwelijks iets geleerd, dus er is nog veel werk aan de winkel. Maar wat voor mij het belangrijkste was: de lijdensweg van het asiel is hem bespaard gebleven!
12 juni 2007:
Ik ben er niet volledig van overtuigd dat ik de (juiste) gelegenheid heb om Balou op te vangen, aangezien er hier nog een reu van 4 jaar rondloopt met een behoorlijk grote bek. Maar het asiel zou een drama worden en dan is het heel simpel: dan is Balou hier altijd beter af, ook al zal het niet allemaal zonder problemen gaan verlopen.
De eerste nacht is heel erg rustig verlopen. Beide mannen hebben in een bench in de woonkamer geslapen. Ben er om 5 uur even uit geweest, Balou heeft toen even geplast in de tuin. En daarna weer lekker verder geslapen. Hoewel Balou niet gewend was in een bench te slapen heeft hij zich prima aangepast. Met wat lekkere brokjes kruipt hij zonder problemen de bench in.
De eerste dagen zal ik beide mannen nog niet samen los in de woonkamer laten, ze moeten eerst maar even wennen aan elkaars aanwezigheid. Als ze bij elkaars bench langslopen doen ze even lelijk tegen elkaar, maar dat is allemaal bravour. Verder durft Balou al lekker in de woonkamer rond te snuffelen en komt hij zelfs al bij mij zitten. Maar er moet nog hard gewerkt worden, want voor zover ik nu heb kunnen zien kent Balou nog geen enkel commando...... zelfs zitten op commando is er niet bij, ook niet voor een brokje.
Verder vertoont Balou wat neurotische trekjes: zijn favoriete tijdverdrijf is het achterna zitten van zijn eigen staart... Ik zag net dat hij al een paar bijtplekken op z'n staart heeft, dus dit moet ik hem z.s.m. afleren. Een balletje zal daarin wonderen doen, denk ik.
Maar eerst mag Balou lekker tot rust komen en wennen aan de nieuwe situatie!
18 juni 2007:
Het is tijd voor een kleine update nu Balou hier inmiddels een week in huis is. De eerste dagen was hij vooral angstig in z'n nieuwe omgeving, maar hij zocht wel heel bewust contact met mij. Ook was het voor mij de eerste dagen even wennen om 2 mannen over de vloer te hebben. In het begin krijg je toch een rangordestrijd, soms heel voorzichtig, maar soms ook behoorlijk heftig. Ik heb geprobeerd om me daar zo weinig mogelijk mee te bemoeien en het ze zelf uit te laten zoeken. Voor Balou in het begin een beetje lastig, want alles was al nieuw voor hem en dan ook nog op je donder krijgen van een andere reu, da's niet echt fijn.
We zijn inmiddels ook 2 keer met Mabel gaan wandelen en ik heb Balou (na wat twijfels van mijn kant of het wel goed zou gaan) direct bij de eerste wandeling los laten meelopen. En dat ging perfect! Gisteren zijn we met een grote groep Grote Zwitsers wezen wandelen, in totaal zo'n 40 honden. In het begin heeft Balou enorm z'n best gedaan om alle mensen van zich af te blaffen, maar na een tijdje vond hij een leuke GZ-teef en was hij niet meer van haar zijde te slaan. Het maakte hem toen ook niet meer uit wat er verder nog om hem heen gebeurde. Balou heeft zich prima gedragen! A.s. zondag gaat hij ook mee naar de Country Fair, ben benieuwd hoe dat gaat. Want de ervaring van vorig jaar heeft geleerd dat mensen dan graag even een praatje maken over de hond, waar de hond zelf bij is. Voor Balou wordt dat een hele opgave. Maar we gaan gewoon heen en als het teveel wordt dan leg ik hem in de bench achter in de schuur waar we zitten.
Verder hebben we de afgelopen week heel wat nieuwe ervaringen opgedaan, vooral donderdag en vrijdag: 2 keer een dierenwinkel, de markt, het station, de parkeerplaats van Albert Heijn en een bezoekje aan mijn ouders. Het heeft allemaal veel indruk gemaakt op Balou. Zaterdagavond heb ik de boys even alleen thuis gelaten omdat ik weg moest, de een in de kamer, de ander in de hal. Bij thuiskomst bleek dat Balou, die in de hal in de mand lag, de rubberen rand van mijn deurmat heeft afgeknaagd. Eigenlijk heel erg dom van mij, ik had er geen moment bij stil gestaan dat Balou misschien nog helemaal niet alleen kon blijven. Maar dat weet ik nu voor de volgende keer, dan krijgt hij een Kong of iets anders waar hij een tijdje mee zoet is.
Er valt af en toe nog wel eens een grom of een snauw tussen de boys, maar inmiddels hebben ze ook samen al heerlijk in de tuin zitten donderjagen. Rangordespelletjes spelen, proberen wie er de baas is en vooral uittesten waar de grenzen liggen. Op dit moment moet Balou nog het onderspit delven. Maar dat is ook goed, hij is als laatste in de roedel gekomen en is ook de jongste.
Het is natuurlijk niet allemaal postief nieuws, ik merk ook dat Balou in z'n gedrag nog behoorlijk moet worden bijgestuurd. Hij gaat enorm tekeer tegen vreemden, jaagt als een idioot achter fietsers aan, beschikt toch over een aardige dosis dominantie en laat zich behoorlijk gelden als de voerbakken gevuld worden. Eten geven gebeurt dus voorlopig apart. En daarnaast kende Balou geen enkel commando. Hij is nu zover dat hij al netjes kan zitten en ook lig/af begint nu te komen. Er is dus nog aardig wat werk aan de winkel. Maar dat geeft niet, ik heb een lange adem wat dat betreft.
Tot zover de eerste week samen met Balou. Ik hou jullie op de hoogte van de verdere ontwikkelingen!
Oh ja, mijn parketvloer is nog nooit zo intensief gedweild als in de afgelopen week. Balou drinkt erg gulzig en niet alleen rondom de bak wordt het nat (gewoon echt seikie-nat) maar hij laat ook nog eens een lekker spoor na... Daar dendert hij dan het liefst ook nog een paar keer doorheen, vooral als hij net van buiten komt...
Maar dat geeft niks, als het hondje het maar naar z'n zin heeft. Toch?
Het is tijd voor een kleine update nu Balou hier inmiddels een week in huis is. De eerste dagen was hij vooral angstig in z'n nieuwe omgeving, maar hij zocht wel heel bewust contact met mij. Ook was het voor mij de eerste dagen even wennen om 2 mannen over de vloer te hebben. In het begin krijg je toch een rangordestrijd, soms heel voorzichtig, maar soms ook behoorlijk heftig. Ik heb geprobeerd om me daar zo weinig mogelijk mee te bemoeien en het ze zelf uit te laten zoeken. Voor Balou in het begin een beetje lastig, want alles was al nieuw voor hem en dan ook nog op je donder krijgen van een andere reu, da's niet echt fijn.
We zijn inmiddels ook 2 keer met Mabel gaan wandelen en ik heb Balou (na wat twijfels van mijn kant of het wel goed zou gaan) direct bij de eerste wandeling los laten meelopen. En dat ging perfect! Gisteren zijn we met een grote groep Grote Zwitsers wezen wandelen, in totaal zo'n 40 honden. In het begin heeft Balou enorm z'n best gedaan om alle mensen van zich af te blaffen, maar na een tijdje vond hij een leuke GZ-teef en was hij niet meer van haar zijde te slaan. Het maakte hem toen ook niet meer uit wat er verder nog om hem heen gebeurde. Balou heeft zich prima gedragen! A.s. zondag gaat hij ook mee naar de Country Fair, ben benieuwd hoe dat gaat. Want de ervaring van vorig jaar heeft geleerd dat mensen dan graag even een praatje maken over de hond, waar de hond zelf bij is. Voor Balou wordt dat een hele opgave. Maar we gaan gewoon heen en als het teveel wordt dan leg ik hem in de bench achter in de schuur waar we zitten.
Verder hebben we de afgelopen week heel wat nieuwe ervaringen opgedaan, vooral donderdag en vrijdag: 2 keer een dierenwinkel, de markt, het station, de parkeerplaats van Albert Heijn en een bezoekje aan mijn ouders. Het heeft allemaal veel indruk gemaakt op Balou. Zaterdagavond heb ik de boys even alleen thuis gelaten omdat ik weg moest, de een in de kamer, de ander in de hal. Bij thuiskomst bleek dat Balou, die in de hal in de mand lag, de rubberen rand van mijn deurmat heeft afgeknaagd. Eigenlijk heel erg dom van mij, ik had er geen moment bij stil gestaan dat Balou misschien nog helemaal niet alleen kon blijven. Maar dat weet ik nu voor de volgende keer, dan krijgt hij een Kong of iets anders waar hij een tijdje mee zoet is.
Er valt af en toe nog wel eens een grom of een snauw tussen de boys, maar inmiddels hebben ze ook samen al heerlijk in de tuin zitten donderjagen. Rangordespelletjes spelen, proberen wie er de baas is en vooral uittesten waar de grenzen liggen. Op dit moment moet Balou nog het onderspit delven. Maar dat is ook goed, hij is als laatste in de roedel gekomen en is ook de jongste.
Het is natuurlijk niet allemaal postief nieuws, ik merk ook dat Balou in z'n gedrag nog behoorlijk moet worden bijgestuurd. Hij gaat enorm tekeer tegen vreemden, jaagt als een idioot achter fietsers aan, beschikt toch over een aardige dosis dominantie en laat zich behoorlijk gelden als de voerbakken gevuld worden. Eten geven gebeurt dus voorlopig apart. En daarnaast kende Balou geen enkel commando. Hij is nu zover dat hij al netjes kan zitten en ook lig/af begint nu te komen. Er is dus nog aardig wat werk aan de winkel. Maar dat geeft niet, ik heb een lange adem wat dat betreft.
Tot zover de eerste week samen met Balou. Ik hou jullie op de hoogte van de verdere ontwikkelingen!
Oh ja, mijn parketvloer is nog nooit zo intensief gedweild als in de afgelopen week. Balou drinkt erg gulzig en niet alleen rondom de bak wordt het nat (gewoon echt seikie-nat) maar hij laat ook nog eens een lekker spoor na... Daar dendert hij dan het liefst ook nog een paar keer doorheen, vooral als hij net van buiten komt...
Maar dat geeft niks, als het hondje het maar naar z'n zin heeft. Toch?
