9 juli 2007:
Hechten gaat heel erg snel en misschien juist wel extra snel omdat hij zo'n gebruiksaanwijzing heeft.... Het brak mijn hart in ieder geval om hem te zien reageren op onverwachte bewegingen van mijn handen, op de momenten dat hij zelf tegen mij aan was gekropen. Hij heeft flink op z'n donder gehad, dat is wel duidelijk. Ik heb inmiddels 3 reacties gehad van mensen die Balou op de site van de vereniging hadden zien staan, maar Balou moet naar ervaren Appenzellermensen zonder kleine kinderen dus deze 3 vallen af. En omdat het zo goed gaat met Bandit is de kans groot dat Balou hier blijft. Maar gelukkig hoef ik die beslissing nog lang niet te nemen, daar trek ik zeker een half jaar voor uit zodat Balou alle tijd heeft gehad om tot rust te komen en veel dingen bij te leren.
Een blijvertje? Ja, die kans is wel heel erg groot.... al betekent dat wel dat ik dan geen andere Appies meer kan opvangen en dat kriebelt toch wel een beetje....
14 juli 2007:
Herplaatsing Balou – het vervolg
“De 18 maanden oude Balou, een raszuivere Appenzeller reu, is op zoek naar een nieuw baasje. Balou is nog jong, maar heeft toch al een eerdere herplaatsing achter de rug. Bij de fokker en zijn eerste eigenaren heeft hij waarschijnlijk niet veel geleerd met als resultaat dat hij nogal angstig lijkt te zijn, zeker in nieuwe situaties en bij vreemde mensen. Bij de huidige eigenares, die heeft geprobeerd hem liefdevol op te vangen, blijkt Balou helaas toch niet zo goed op zijn plaats te zijn.”
Met o.a. deze tekst heb ik 2 maanden geleden, in overleg met de eigenaresse, Balou via onze website aangeboden voor herplaatsing. Er kwamen helaas geen reacties en de situatie bij de toenmalige eigenaresse bleek zowel voor haarzelf als voor Balou niet meer te handhaven. En wat doe je dan? Om een lang verhaal kort te maken: op 11 juni jl. ben ik in de auto gestapt en heb Balou opgehaald. Met als overweging dat een asiel voor hem in ieder geval geen alternatief zou zijn en hij (al dan niet tijdelijk) bij mij en Bandit dan altijd nog beter af zou zijn.
Balou is hier nu bijna 5 weken en het is meer dan duidelijk geworden dat hij bij zijn eerste eigenaar beslist geen leuke periode heeft gehad. Daarnaast blijkt uit contacten met eigenaren van broers en zussen van Balou (overigens geen nestgenoten, maar wel dezelfde oudercombinatie) dat hij zeer waarschijnlijk al bij de fokker een tekort aan socialisatie heeft opgelopen. Dat de moeder van Balou nogal angstig was speelt hierin zeer zeker ook een rol. De gevolgen voor Balou: hij is in veel situaties extreem angstig en kende nog geen enkel commando toen hij hier kwam. Gelukkig heeft Balou inmiddels geleerd dat hij mij kan vertrouwen en dat is een belangrijke basis om verder te bouwen aan zijn toekomst.
In eerste instantie had ik Balou opgehaald met het idee om hem tijdelijk op te vangen, maar nu ik hem wat langer ken en weet waar de grootste problemen liggen, denk ik niet dat herplaatsing in zijn belang is, zeer zeker niet op korte termijn. En omdat de combinatie met Bandit tot nu toe heel goed uitpakt heb ik besloten dat Balou hier definitief mag blijven.
De mensen die mij in de afgelopen weken hebben benaderd over Balou zal ik allemaal nog persoonlijk benaderen, om hen over mijn besluit en de achtergronden daarvan te informeren. Hun gegevens zullen worden overgedragen aan onze commissaris Appenzellers, die hen verder zal informeren zodra er weer herplaatsers beschikbaar komen. Het is altijd fijn om een aantal adressen achter de hand te hebben, zeker wanneer er door omstandigheden met spoed een nieuw thuis moet worden gezocht voor een Appenzeller.
OFWEL: BALOU BLIJFT DEFINITIEF BIJ ONS!!!
Hechten gaat heel erg snel en misschien juist wel extra snel omdat hij zo'n gebruiksaanwijzing heeft.... Het brak mijn hart in ieder geval om hem te zien reageren op onverwachte bewegingen van mijn handen, op de momenten dat hij zelf tegen mij aan was gekropen. Hij heeft flink op z'n donder gehad, dat is wel duidelijk. Ik heb inmiddels 3 reacties gehad van mensen die Balou op de site van de vereniging hadden zien staan, maar Balou moet naar ervaren Appenzellermensen zonder kleine kinderen dus deze 3 vallen af. En omdat het zo goed gaat met Bandit is de kans groot dat Balou hier blijft. Maar gelukkig hoef ik die beslissing nog lang niet te nemen, daar trek ik zeker een half jaar voor uit zodat Balou alle tijd heeft gehad om tot rust te komen en veel dingen bij te leren.
Een blijvertje? Ja, die kans is wel heel erg groot.... al betekent dat wel dat ik dan geen andere Appies meer kan opvangen en dat kriebelt toch wel een beetje....
14 juli 2007:
Herplaatsing Balou – het vervolg
“De 18 maanden oude Balou, een raszuivere Appenzeller reu, is op zoek naar een nieuw baasje. Balou is nog jong, maar heeft toch al een eerdere herplaatsing achter de rug. Bij de fokker en zijn eerste eigenaren heeft hij waarschijnlijk niet veel geleerd met als resultaat dat hij nogal angstig lijkt te zijn, zeker in nieuwe situaties en bij vreemde mensen. Bij de huidige eigenares, die heeft geprobeerd hem liefdevol op te vangen, blijkt Balou helaas toch niet zo goed op zijn plaats te zijn.”
Met o.a. deze tekst heb ik 2 maanden geleden, in overleg met de eigenaresse, Balou via onze website aangeboden voor herplaatsing. Er kwamen helaas geen reacties en de situatie bij de toenmalige eigenaresse bleek zowel voor haarzelf als voor Balou niet meer te handhaven. En wat doe je dan? Om een lang verhaal kort te maken: op 11 juni jl. ben ik in de auto gestapt en heb Balou opgehaald. Met als overweging dat een asiel voor hem in ieder geval geen alternatief zou zijn en hij (al dan niet tijdelijk) bij mij en Bandit dan altijd nog beter af zou zijn.
Balou is hier nu bijna 5 weken en het is meer dan duidelijk geworden dat hij bij zijn eerste eigenaar beslist geen leuke periode heeft gehad. Daarnaast blijkt uit contacten met eigenaren van broers en zussen van Balou (overigens geen nestgenoten, maar wel dezelfde oudercombinatie) dat hij zeer waarschijnlijk al bij de fokker een tekort aan socialisatie heeft opgelopen. Dat de moeder van Balou nogal angstig was speelt hierin zeer zeker ook een rol. De gevolgen voor Balou: hij is in veel situaties extreem angstig en kende nog geen enkel commando toen hij hier kwam. Gelukkig heeft Balou inmiddels geleerd dat hij mij kan vertrouwen en dat is een belangrijke basis om verder te bouwen aan zijn toekomst.
In eerste instantie had ik Balou opgehaald met het idee om hem tijdelijk op te vangen, maar nu ik hem wat langer ken en weet waar de grootste problemen liggen, denk ik niet dat herplaatsing in zijn belang is, zeer zeker niet op korte termijn. En omdat de combinatie met Bandit tot nu toe heel goed uitpakt heb ik besloten dat Balou hier definitief mag blijven.
De mensen die mij in de afgelopen weken hebben benaderd over Balou zal ik allemaal nog persoonlijk benaderen, om hen over mijn besluit en de achtergronden daarvan te informeren. Hun gegevens zullen worden overgedragen aan onze commissaris Appenzellers, die hen verder zal informeren zodra er weer herplaatsers beschikbaar komen. Het is altijd fijn om een aantal adressen achter de hand te hebben, zeker wanneer er door omstandigheden met spoed een nieuw thuis moet worden gezocht voor een Appenzeller.
OFWEL: BALOU BLIJFT DEFINITIEF BIJ ONS!!!
Betty Sikkema
14-07-2007
14-07-2007
28 oktober 2007:
Inmiddels zijn we met puppycursus begonnen. De eerste les blafte Balou de medecursisten en hun honden allemaal aan, en Jan en Nicole (instructeurs) ook. Maar met veel geduld en de tactiek dat IK met Balou wegloop zodra hij begint te blaffen, waren we vorige week zover dat iemand aan het einde van de les opmerkte "ik heb Balou helemaal niet gehoord..." Haha, en dat voor een Appie!
Ook de wandeling in Soestduinen met het Appenzellerforum ging goed, al was Balou mij op een gegeven moment wel weer helemaal kwijt. En dan kan ik roepen wat ik wil, maar er dringt dan niks meer tot hem door. Uiteindelijk heb ik hem wel weer kunnen ophalen en heeft hij het laatste stukje aangelijnd meegelopen.
Eigenlijk ging alles heel rustig steeds een stapje beter. Fietsers konden rustig voorbij fietsen zonder blafconcerten (kon in het begin absoluut niet) en als er bezoek kwam was Balou ook redelijk kalm te houden.
De dag na de wandeling met het forum (8 oktober dus) ging het mis met bezoek. Nadat mijn buurman even langs was geweest om wat zakelijke dingen te overleggen bleek Balou helemaal over de rooie te zijn en heeft hij tot 5 keer toe overgegeven...
Afgelopen woensdag hebben Bandit en Balou weer even gevochten (natuurlijk weer om eten) en sindsdien is het eigenlijk gewoon helemaal mis. Na elk gevecht wil ik de honden controleren op verwondingen. Bandit laat dit netjes over zich heen komen en is heel snel weer hersteld van alle stress. Balou niet. Ik kon niet bij hem in de buurt komen, hij lag in een hoekje opgerold en bij elke beweging die ik maakte dook hij verder in elkaar. En het ergste: hij gromde tegen mij! Ik heb Balou, volledig tegen m'n gevoel in, toch maar zoveel mogelijk genegeerd, zodat hij even bij z'n positieven kon komen. Dat heeft geholpen want later toen ik tv zat te kijken kwam hij weer als vanouds bij me slijmen om aandacht, aanhalen en knuffeltjes. Leek weer prima dus. Maar...
Helaas is het zo dat Balou nu weer als een idioot tekeer gaat tegen fietsers. En dan bedoel ik niet gewoon even aanblaffen, maar blaffen en dan zo erg dat hij zo ongeveer door het lint gaat! Rustig even hier in de woonwijk lopen is dus bijna niet te doen. In huis gaat het gewoon weer als vanouds, is er niks aan de hand. Maar buiten is Balou weer volledig op scherp.
Donderdagavond zag ik dat Balou een kleine kale plek boven zijn oog heeft, het was toen roze. Waarschijnlijk is hij in het gevecht met die plek tegen de elektrische verwarming gestoten. Behoorlijk hard, want de verwarming (op wieltjes) schoof van z'n plaats. De roze plek is nu voorzien van een behoorlijke korst. Het lijkt er op dat het een brandwondje is. En wat ik mijzelf nu afvraag is of een hond door zo'n klap ook een hersenschudding kan oplopen. Dat zou in ieder geval wel het rare gedrag sinds woensdagavond kunnen verklaren... Naar de DA hoef ik niet te gaan, dat wordt op zich al een drama en dat wil ik Balou nu even niet aandoen.
Gisteren op de puppycursus ging het ook helemaal niet goed. Allereerst wilde Balou al niet mee, hij kroop in de bench in plaats van enthousiast naar me toe te komen zoals hij anders altijd doet als ik z'n riem pak. Op de cursus zelf was hij alleen fysiek aanwezig, er drong eigenlijk niks tot hem door. Zelfs de anderen viel het op, dat Balou zich heel anders gedroeg. Er was een toeschouwer en die heeft het nodige geblaf en gegrom naar zich toe gekregen. Ook de medecursisten bleven niet vrij van geblaf.
Om een lang verhaal kort te maken: wij zijn op veel punten weer bijna helemaal terug bij af...
Komend weekend gaan we met de gedragsgroep Appenzellers naar De Roedel in Belgie, voor een workshop. Dat weekend zal voor Balou z'n toekomst bepalend worden: als het daar goed klikt ga ik daar met Balou in de 'heropvoeding'. Hoe dat er uit komt te zien weet ik nog niet, maar daarover zal ik ongetwijfeld wel het één en ander gaan schrijven.
Voor wie zich nu, net als ik, zorgen maakt om Balou: WIJ GAAN GEWOON DOOR HOOR!!! Ik heb echter wel een besluit genomen over wat er gaat gebeuren als z'n herplaatsing bij mij hem niet een hondswaardig bestaan met een acceptabel stress-niveau kan geven...
30 oktober 2007:
Balou lijkt weer wat rustiger te zijn. Gisteravond is de buurman weer even geweest en na een heftig protest in het begin heb ik Balou met een bot in de bench gezet, de buurman aan de andere kant van de tafel (dus uit het gezichtsveld van Balou) en Balou heeft niet meer geprotesteerd. Had het te druk met z'n bot, gelukkig.
Vanochtend toen ik beneden kwam en de boys uit de bench haalde, wilde Balou weer uitvallen naar Bandit. Gelukkig stond ik tussen hen in en heb ik een confrontatie kunnen voorkomen. Maar ook nu was Balou weer eventjes van slag, wilde niet bij me komen en lag opgerold te grommen. Het lijkt wel alsof hij de laatste dagen met het verkeerde been uit bed stapt en alles wat er om hem heen gebeurt reden is om te grommen.
De enige momenten dat Balou rustig is en zich gedraagt zoals ik inmiddels van hem gewend was, is wanneer hij bij mij komt zitten, tegen mij aan kruipt en aandacht afdwingt, of aan mijn voeten ligt te slapen. Balou zit duidelijk niet goed in z'n vel...
