Half februari 2008
Vanwege de hogere werkdruk en de nodige bijkomende hondendingen (o.a. herplaatsingen) raakt de heropvoeding van de boys wat in de verdrukking. De bijkomende stress zorgt voor nog meer druk, negatieve druk. Beetje een vicieuze cirkel lijkt het wel. Ik ben er echt aan toe om weer even een paar dagen alleen maar met de boys bezig te zijn! Even weer goed de draad oppakken, even in een andere omgeving zijn. Even de batterijtjes weer opladen, zeg maar…
Vanwege de hogere werkdruk en de nodige bijkomende hondendingen (o.a. herplaatsingen) raakt de heropvoeding van de boys wat in de verdrukking. De bijkomende stress zorgt voor nog meer druk, negatieve druk. Beetje een vicieuze cirkel lijkt het wel. Ik ben er echt aan toe om weer even een paar dagen alleen maar met de boys bezig te zijn! Even weer goed de draad oppakken, even in een andere omgeving zijn. Even de batterijtjes weer opladen, zeg maar…
Omdat Bandit nogal protesteert als hij ’s avonds in de bench moet, heb ik in overleg met De Roedel de ‘babyfoon-optie’ (via de telefoon) ingezet, omdat het wat vervelend werd om steeds naar beneden te lopen om op Bandit te foeteren. Een omgekeerde babyfoon om precies te zijn, het protest van Bandit hoor ik overal dwars door heen dus het spreek-gedeelte staat naast mijn bed en het luister-gedeelte staat beneden in de kamer. Als Bandit vervelend is krijgt hij dus ‘moppers-op-afstand’. En zowaar het werkt!
Omdat ik sinds een tijdje weer last heb van belletjetrekkers die op vrijdagavond en zaterdagavond actief zijn (tot diep in de nacht) slapen de boys in het weekend bij mij boven, op advies van De Roedel. Dan hoeft Bandit niet meer bij elk geluidje dat hij buiten hoor aan te slaan. Is voor de buurman ook een stuk rustiger.
19-20-21 februari 2008
In tegenstelling tot wat ik dacht heeft de heropvoeding van de boys niet geleden onder de tijdsdruk. En dat betekent dat ik er in ben geslaagd om de trainingen te integreren in mijn dagelijkse bezigheden, zodat ik eigenlijk ongemerkt aan het heropvoeden/trainen ben. Dat de trainingen aanslaan blijkt wel uit het feit dat met name de overheersingsoefeningen deze keer veel beter gaan dan de vorige keer. Er is echter nog absoluut geen sprake van acceptatie, dus we zijn er nog lang niet.
In tegenstelling tot wat ik dacht heeft de heropvoeding van de boys niet geleden onder de tijdsdruk. En dat betekent dat ik er in ben geslaagd om de trainingen te integreren in mijn dagelijkse bezigheden, zodat ik eigenlijk ongemerkt aan het heropvoeden/trainen ben. Dat de trainingen aanslaan blijkt wel uit het feit dat met name de overheersingsoefeningen deze keer veel beter gaan dan de vorige keer. Er is echter nog absoluut geen sprake van acceptatie, dus we zijn er nog lang niet.
Het staarthappen/rondjes achter de staart aan rennen van Balou was sterk verminderd, maar éénmaal terug in de Ardennen doet hij het weer in alle hevigheid. Uiting van stress óf een middel om aandacht te eisen. Die aandacht krijgt hij, want als hij te onrustig is mag hij mee en zet ik hem in de bench. Bandit zorgt voor onrustige nachten, door heen en weer te draaien in de bench en af en toe te gaan zitten piepen. Hij krijgt dus aardig wat moppers om z’n oren…
22 februari 2008
Vandaag een vrije dag in de Ardennen, dus we gaan lekker wandelen. Omdat Eupen iets te ver weg is en de wandeling rond het stuwmeer iets te lang is, gaan we naar Robertville. Ook daar is een stuwmeer en wandelmogelijkheden genoeg. We parkeren de auto aan de overkant van de stuwdam en vanaf die parkeerplaats begint er gelijk een wandelroute. Vol goede moed gaan we van start, maar al snel blijkt dat deze route over smalle paadjes gaat, met veel niveauverschillen. Langs Slot Reinhardstein gelopen, helemaal er achterlangs. De bedoeling was om aan de achterkant weer een pad omhoog te zoeken, maar dat lijkt weggevaagd. Dus weer terug. Stiekem het beekje overgestoken en over een omheining gestapt, in de hoop dat de route dan wat korter is. Via een bijna onmogelijke route (met een bruggetje dat bestaat uit 5 naast elkaar gelegde ronde palen!) komen we uiteindelijk bij de voorkant van Reinhardstein.
Vandaag een vrije dag in de Ardennen, dus we gaan lekker wandelen. Omdat Eupen iets te ver weg is en de wandeling rond het stuwmeer iets te lang is, gaan we naar Robertville. Ook daar is een stuwmeer en wandelmogelijkheden genoeg. We parkeren de auto aan de overkant van de stuwdam en vanaf die parkeerplaats begint er gelijk een wandelroute. Vol goede moed gaan we van start, maar al snel blijkt dat deze route over smalle paadjes gaat, met veel niveauverschillen. Langs Slot Reinhardstein gelopen, helemaal er achterlangs. De bedoeling was om aan de achterkant weer een pad omhoog te zoeken, maar dat lijkt weggevaagd. Dus weer terug. Stiekem het beekje overgestoken en over een omheining gestapt, in de hoop dat de route dan wat korter is. Via een bijna onmogelijke route (met een bruggetje dat bestaat uit 5 naast elkaar gelegde ronde palen!) komen we uiteindelijk bij de voorkant van Reinhardstein.
Omdat ik niet om de andere kant heel wil lopen, neem ik de gewone verharde weg terug. Het is dan nog 2,5 kilometer lopen, terug naar de auto. En nog via een omweg ook. Maar wel (weer) langs Lac de Robertville. Onderweg ziet Bandit een witte bus staan en omdat ik daar oversteek denkt hij dat het mijn auto is. Hij is al helemaal blij, maar helaas, we moeten nog een stukje verder. Net voor de stuwdam is ook een wandel-ingang naar Reinhardstein, maar of dat echt korter zou zijn geweest??? We lopen weer over de stuwdam, via een smal voetgangerspad en komen dan terug bij de auto. Bestemming bereikt! Dan snel terug naar het chalet. Daar aangekomen de boys even lekker buiten laten rennen en dan naar binnen.
Was al met al best inspannend, al die hoogteverschillen met 2 aangelijnde honden. Maar de boys hebben meegelopen alsof het de normaalste zaak van de wereld was, dus ze verdienen best een compliment! Op papier dan, want ik zeg het ze natuurlijk niet…
27 februari 2008
Tijdens de wandeling tilt Balou z’n poot op tegen een paal, terwijl ik zo goed mogelijk probeer door te lopen. Een paar stappen verder plast Bandit al lopend een prachtig figuur op de weg. Weer even verderop tilt Bandit z’n poot op tegen een heg terwijl ik doorloop en een paar passen later plast Balou al lopend een figuur op de weg. Even hou ik mijn tempo in, verbaasd over zoveel onderlinge communicatie. Want dit kan toch niet alleen maar toeval zijn?
Tijdens de wandeling tilt Balou z’n poot op tegen een paal, terwijl ik zo goed mogelijk probeer door te lopen. Een paar stappen verder plast Bandit al lopend een prachtig figuur op de weg. Weer even verderop tilt Bandit z’n poot op tegen een heg terwijl ik doorloop en een paar passen later plast Balou al lopend een figuur op de weg. Even hou ik mijn tempo in, verbaasd over zoveel onderlinge communicatie. Want dit kan toch niet alleen maar toeval zijn?
